مفهوم به اشتراک گذاری منابع به سرعت در حال تبدیل شدن به یک جریان اصلی و تاثیرگذار است.
این مفهوم که از دل قرایض ما یعنی تمایل به اشتراک گذاری سرچشمه میگیرد در سالهای اخیر تبدیل به مدلی در اقتصاد شده که به آن اقتصاد اشتراکی میگویند.
اقتصاد اشتراکی این امکان را به افراد میدهد که داراییهای مادی و معنوی خود را در اختیار یکدیگر بگذارند. هر چیزی از خودرو، دوچرخه، خانه، محل کار، غذا تا زمان و تخصص، همه شامل این داراییها میشود.
اقتصاد اشتراکی از بستر و ظرفیتهای اینترنت برای اتصال افراد استفاده میکند تا این به اشتراک گذاری محقق شود. در این نوع مدل سیستم ناظر بر کیفیت خود افراد هستند و معمولا با امتیازدهی به سرویسی که از یکدیگر گرفتهاند، کیفیت را بالا نگه میدارند.
در این مدل افراد به جای آنکه اقدام به خرید یا تصاحب کالا یا دارایی کنند از ظرفیتهای یکدیگر از طریق به اشتراکگذاری استفاده کرده و فقط هزینه استفاده از آن سرویس، دارایی یا کالا را به یکدیگر میپردازند.
در این میان شرکت یا سازمانی نقش واسط و پل ارتباطی را ایفا کرده و شخصی که نیاز به آن دارایی دارد را به فردی که آن دارایی را می خواهد به اشتراک بگذارد وصل میکند. به بیان دیگر این شرکت از خود دارایی ندارد.