امروزه بیشترین میزان تولید زغالسنگ در جهان مربوط به زغالسنگ حرارتی و نه زغالسنگ کک شو است که در صنایع فولادی کاربرد دارد چنانکه رقم بالایی حدود ۷۸درصد از تولید زغالسنگ جهانی را به خود اختصاص داده است.
به نقل از روزنامه صمت: این کانی یکی از سوختهای پرمصرف جهان است و برای تولید برق مورد استفاده قرار میگیرد. حال اگر بخواهیم گذری بر معادن زغالسنگ حرارتی در ایران داشته باشیم، خواهیم دید که زغالسنگ حرارتی در ایران جایگاهی نداشته و اقدام اساسی برای بهرهبرداری از آنها انجام نشده است.
به گفته کارشناسان این صنعت، یکی از عواملی که باعث شده برداشت از معادن زغالسنگ آن هم از نوع حرارتی در ایران از جایگاه مناسبی برخوردار نباشد، نبود تجهیزات و فناوریهای نوین برای این معادن است و تحریمهای بینالمللی نیز سبب شده تا دسترسی به آنها برای معدنکاران و بهرهبرداران معدنی سختتر شود.
مصرف کم زغالسنگ حرارتی
مجری طرح توسعه زغالسنگ طبس درباره وضعیت زغالسنگ حرارتی کشور نیز در گفتوگو با صمت اظهار کرده بود: درحالحاضر مصرف بازار داخلی زغالسنگ حرارتی بسیار کم و تولید آن بسیار پایین است؛ زیرا تولید ۱۰۰هزار تن زغالسنگ حرارتی در کشور رقم مناسبی برای تولید این محصول نیست و این درحالی است که ذخایر قابلتوجهی از زغالسنگ حرارتی در ایران وجود دارد.
امید فلاح در ادامه گفت: از ۱۰۰هزار تن زغالسنگ حرارتی تولید شده در سال بین ۴۰ تا ۵۰هزار تن به تولید فولادهای آلیاژی اختصاص یافته و باقیمانده آن به کشور ترکیه صادر میشود. حدود ۷۸درصد زغالسنگ تولیدی جهان زغالسنگ حرارتی و تنها ۲۲درصد آن ککشو است.
به گفته وی، روند تولید زغالسنگ در ایران در مقایسه با سایر کشورها کاملا متفاوت است و از مجموع کل زغالسنگ تولید شده یعنی ۵/۱میلیون تن، تنها حدود ۱۰۰هزار تن آن زغالسنگ حرارتی بوده و بخش از زیادی آن را زغالسنگ کک شو تشکیل میدهد.
فلاح یکی از دلایل کمبودن میزان استخراج زغالسنگ حرارتی را پایینبودن سطح تقاضای این نوع زغالسنگ دانسته و افزود: در شرایط کنونی، شرکت ذوبآهن اصفهان تصمیم گرفته برای کاهش هزینههای تولید، بخشی از مصرف خود را از زغالسنگ حرارتی تامین کند تا میزان مصرف این کانی حدود ۲۰۰ تا ۳۰۰ هزار تن افزایش یابد.
وی بر این باور است اگر ظرفیت استفاده از کورههای بلند درکشور افزایش یابد، بهطور حتم نیاز به زغالسنگ حرارتی نیز تا ۶۰۰ هزار تن افزایش پیدا خواهد کرد.