خانه صنعت، معدن و تجارت استان تهران
نوشته های مرتبط
چندی پیش خبری از سوی خبرگزاری رویترز منتشر شد که در آن برخی از تولیدکنندگان فولاد اروپا، ایران و ۴ کشور دیگر ازجمله روسیه، برزیل، اوکراین و صربستان را به دامپینگ در اروپا متهم کرده‌اند.
به نقل از روزنامه صمت: شرکت‌های موسوم به یوروفر با ارائه شکایت خود به اتحادیه اروپا، خواستار رسیدگی به شکایت و جلوگیری از ادامه این روند شدند. به گفته کارشناسان، چین با داشتن بیشترین میزان مازاد فولاد در جهان اصلی‌ترین عامل بر هم زدن نظم و تعادل در بازار فولاد است و نبود نام چین در این فهرست، شائبه‌هایی را درباره علت اصلی طرح این شکایت مطرح می‌کند. همچنین حجم صادرات فولاد روسیه و برزیل به اروپا بالاست و این موضوع اقدام به دامپینگ این کشورها را توجیه می‌کند. اما کشورهایی مانند ایران، صربستان و اوکراین در این فهرست چه جایگاهی دارند؟ صمت در گفت‌وگو با کارشناسان این حوزه به بررسی موضوع پرداخته است.
نخستین شرط دامپینگ
با توجه به اینکه ایران در بین تولیدکنندگان فولاد جهان در جایگاه سیزدهم قرار می‌گیرد، نمی‌تواند یک قدرت صادراتی بزرگ به شمار آید. کارشناسان معتقدند عمده فولاد تولید شده در ایران به مصرف داخلی می‌رسد و بخش اندکی از آن صادر می‌شود. با توجه به اینکه شرط لازم برای دامپینگ یک محصول، تولید چشمگیر مازاد بر نیاز داخلی است، کارشناسان در اثبات این اتهام تردید دارند.
مدیرعامل فولاداکسین در این‌باره به صمت گفت: این اتهامی است که در درستی آن تردید وجود دارد. صادرات با قیمتی کمتر از قیمت تمام شده نیاز به شرایطی دارد که صنعت فولاد ایران درحال‌حاضر فاقد آنها است. کشورهایی که بین ۴۰ تا ۵۰میلیون تن مازاد محصول دارند برای تصاحب بازارهای خارجی و فروش آسان‌تر محصولات مازاد خود دست به دامپینگ می‌زنند. کشورهای بزرگ تولیدکننده فولاد مانند چین حجم صادرات بالایی دارند که دامپینگ را برای آنها قابل توجیه می‌کند و همواره به این کار متهم می‌شوند. اما مجموع صادرات فولاد ایران در سال گذشته ۲ تا ۳میلیون تن بیشتر نبوده است و برای این مقدار، صادرات به صورت دامپینگ کاری غیرمنطقی است. عزیز قنواتی ادامه داد: این اتهام فقط یک بهانه‌گیری از طرف تولیدی‌های اروپایی است. با توجه به توافق هسته‌ای و ورود به دوره پسابرجام به دلیل اینکه فولاد ایران از لحاظ کیفی قدرت رقابت با کشورهای دیگر را دارد و ممکن است بخشی از بازار آنها را تصاحب کند، شرکت‌های عضو گروه یوروفر این اتهام را به ایران وارد کرده‌اند. فولاد ایران براساس استانداردهای جهانی تولید می‌شود و این موضوع شرکت‌های یوروفر را نگران کرده است. این جنگ‌های روانی در تجارت مرسوم است و جای نگرانی نیست.
وی ادامه داد: اگر فرض کنیم نتیجه پژوهش‌ها، ایران را به دامپینگ متهم کند، اقدامات احتمالی آنها نمی‌تواند صنعت فولاد ایران را تحت‌تاثیر قرار دهد. ایران سیزدهمین تولیدکننده فولاد در جهان است و حجم تولید ما به اندازه کشورهایی مثل چین، هند و امریکا نیست. همچنین حجم صادرات فولاد ایران به اندازه‌ای نیست که با از دست دادن بازار اروپا آسیب جدی ببیند. این در حالی است که ما بازارهای آسیا و افریقا را هم در اختیار داریم. قنواتی تصریح کرد: اگر اروپا فولاد ایران را تحریم یا تعرفه‌های وارداتی آن را بالا ببرد باز هم خطری ما را تهدید نمی‌کند و در مقابل آن، ما هم می‌توانیم اقدام‌های مشابهی در برابر محصولات اروپایی انجام دهیم.
