خانه صنعت، معدن و تجارت استان تهران
نوشته های مرتبط
مسئله بعدی این است که خودروسازان مطرح در دنیا به‌طور معمول برای تامین قطعات مورد نیاز خود با یک و نهایت دو سورس قرارداد منعقد می‌کنند و از این قطعه‌سازان هر نوع حمایتی از سرمایه‌گذاری تا روزآمد کردن ماشین‌آلات و دانش فنی می‌شود. درنهایت تعاملی دو جانبه وجود دارد و قطعه‌ساز قطعات مورد درخواست را به تعداد موردنیاز در زمان تعیین شده، تحویل داده و از آن سو خودروساز نیز حمایت کرده و پول قطعات را به موقع پرداخت می‌کند. برای نمونه شرکت رنو با زیرمجموعه‌های قطعه‌ساز خود که قطعات خودروهای ال ۹۰ را تولید می‌کنند با یک یا دو سورس قرارداد منعقد می‌کند و همه نوع امکانات از نظر دانش فنی به او ارائه می‌دهد و حتی در پرداخت هزینه قطعات نیز نظم و انضباط دارد. نتیجه این روند خودروهایی است که از نظر کیفی بهترین خودروهای داخلی شناخته شده و کمترین شکایت‌ها را به همراه دارد.
به طور طبیعی خودروسازان باید به این سمت حرکت کرده و تفکر ناتوانی را از ذهن خود خارج کنند و بدانند قطعه‌سازان با خودروسازان در یک کشتی قرار دارند. در یک دهه گذشته قطعه‌سازان کمک کردند تا خودروسازان در شرایط تحریم متوقف نشوند و در تمام این بحران‌ها انرژی جانی و مالی صرف کردند و امروز خودروسازان پس از برجام با بهبود شرایط خود باید به روزآمد کردن صنعت قطعه کمک کنند. بی‌شک رشد قطعه‌سازان می‌تواند منافع دوجانبه داشته باشد و در آینده یک بازوی مستحکم برای خودروسازان باقی بمانند.
خودروساز نباید فراموش کند ایران کشوری است که همیشه موردتوجه کشورهای ابرقدرت دنیا بوده و ممکن است با هر تحولی دوباره به چالش کشیده شود بنابراین بر اساس فرمایشات رهبر معظم انقلاب، باید امروز اقتصاد مقاومتی را تمرین کرده و خوداتکا و خودکفا شویم. به این ترتیب نیاز خود را به خارج از کشور کاهش داده و با گام برداشتن به سوی صادرات دیگران را به خود وابسته کنیم. این امر زمانی محقق می‌شود که خودروسازان داخلی نگاهی به گذشته و تعامل با قطعه‌سازان و نیز نگاهی به روابط بین خودروسازان موفق دنیا با زنجیره تامین خود داشته باشند.
چرا قطعه‌سازان در زمانی که فروش بالایی داشتند به نوسازی ماشین‌آلات خود نپرداختند؟
این دوره طلایی مربوط به یک دهه گذشته است که نوسازی اتفاق افتاد، در زمان ۱۰ ساله صنعت قطعه در دنیا پیشرفت کرده و دانش و فناوری جدید وارد بدنه قطعه‌سازی شده است.
اما عنوان می‌شود ماشین‌آلات مربوط به ۳ دهه گذشته است.
ماشین‌آلات صنعتی به گروه‌های مختلفی با طول عمر مفید در امر تولید تقسیم می‌شوند. بعضی از آنها عمری ۳۰ تا ۴۰ساله داشته و با بازسازی و تعمیر ادواری قابل‌استفاده بوده و همان کارآیی را دارند اما برخی ماشین‌آلات ممکن است به لحاظ فناوری بهره‌وری لازم را نداشته باشند و به لحاظ کیفیت دقت کافی نداشته و انرژی و سرمایه زیادی را از بین ببرد اما باید توجه داشته باشیم یکی از دلایلی که قطعه‌سازان توانستند در زمان تحریم‌ها به‌موقع قطعات مناسب ارائه دهند نوسازی ماشین‌آلات آنها بود که با پرداخت‌های به موقع خودروسازان اتفاق افتاد اما امروز نمی‌توانند زیرا توان مالی آنها به دلیل دیرکرد پرداخت‌ها و سود تسهیلات بانکی این اجازه را نمی‌دهد. ایران جزو نادرترین کشورهاست که صنعتگر باید بین ۱۸ تا ۳۰درصد بهره بانکی بپردازد حتی گاهی این درصدها در بازار آزاد نیز بیشتر می‌شود که نیاز به حمایت جدی دولت است تا با تسهیلات ارزان‌قیمت، از خدمات صنعتگر حمایت کند و قطعه‌سازان نیز بعد از جهاد اکبری که در دوران تحریم‌ها داشتند به نوسازی و بازسازی خود بپردازند.
در نتیجه امروز وظیفه خودروسازهاست تا مشکلات ۱۰ ساله قطعه‌سازان را جبران کنند و با پشتیبانی از قطعه‌سازان آنها را به رونق و بهره‌وری گذشته خود بازگردانند تا صنعت قطعه، نقطه قابل اتکا و اعتمادی برای اقتصاد کشور باشد.
منبع: گسترش صمت
