خانه صنعت، معدن و تجارت استان تهران
نوشته های مرتبط
رهبر معظم انقلاب اسلامی در تشریح مطلبی که روز گذشته به نقل از ایشان منتشر شده است، گفتند: یک آقایی آمده پیش من، من هم به ملاحظه صلاح حال خود آن شخص و صلاح حال کشور به ایشان گفتم که شما در فلان قضیه شرکت نکنید.
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله رب العالمین والصلوه و السلام علی سیدنا محمد و آله الطاهرین
سیما بقیه الله فی الأرضین
دنباله ی حدیث قبل از جناب ابی حمزه ی ثمالی از حضرت سجاد (سلام الله علیه) که فقراتی از این حدیث را در روزهای قبل خواندیم. «إن زکی خاف ما یقولون»
حالا قبل از آنی که این فقره را عرض بکنم این تذکر را، توجه را بدهم که از مطلبی که ما دیروز در ذیل این فقره ی قبلی گفتیم مثل اینکه سوءبرداشت شده، بعضی ها سوءتلقی کردند. خب حالا سوءبرداشت فی نفسه چیز مشکلی نیست. لکن وقتی که این منتهی بشود به بگو و مگو و بخصوص در این فضای مجازی و این یک چیزی بگوید، آن یک چیزی بگوید، مایه ی کدورت و دل چرکینیِ برادران مؤمن از یکدیگر بشود آنوقت این چیز بدی است. بنده ی حقیر که این همه اصرار دارم بر وحدتِ قلوب و حرکت در مسیر واحد و اتحاد نیروهای کشور، بخصوص نیروهای مؤمن و انقلابی، خدای نکرده یک چیزی آدم بگوید که مایه ی اختلاف بین نیروها بشود این را به خدا پناه می بریم. نباید این چیزها را مایه ی اختلاف قرار داد.
خب بله، یک نفری، یک آقایی آمده پیش من، من هم به ملاحظه ی صلاح حال خود آن شخص و صلاح حال کشور به ایشان گفتم که شما در فلان قضیه شرکت نکنید. نگفتیم هم شرکت نکنید، گفتیم صلاح نمی دانیم ما شما شرکت کنید. این را گفتیم. خب یک چیز عادی است. انسان بایستی آن چیزی را که می بیند و می فهمد و فکر می کند که به نفع برادر مؤمن اش است باید به او بگوید دیگر. ما هم اوضاع کشور را خب، غالباً بیشتر از اغلب افراد آشنا هستیم. آدم ها هم، بخصوص آدم هایی که صدها جلسه با ما نشستند و برخاستند بیشتر و بهتر از دیگران می شناسیم. با ملاحظه ی حال مخاطب و اوضاع کشور به یک آقایی انسان توصیه می کند که آقا شما اگر توی این مقوله وارد شدید این دو قطبی در کشور ایجاد می شود. دو قطبی در کشور مضرّ است به حال کشور. من صلاح نمی دانم شما وارد بشوید. بله، این چیز خیلی مهمی که نیست. این یک چیز خیلی طبیعی است، خیلی ساده است. بله، ما این توصیه را به یکی از آقایان، به یکی از برادران کردیم. خب حالا این مایه ی اختلاف بشود بین برادران مؤمن، یکی بگوید فلانی گفته، یکی بگوید نگفته، یکی بگوید چرا پشت بلندگو نگفته؟ خب حالا این هم پشت بلندگو. [۱]
