خانه صنعت، معدن و تجارت استان تهران
نوشته های مرتبط
ارزیابی سیاست‌های حمایتی دولت‌ها
مهم‌ترین سیاست‌های حمایتی اتخاذ شده از سوی دولت‌ها در حمایت از بنگاه‌های کوچک و متوسط، رفع موانع موجود تامین مالی این نوع بنگاه‌هاست. در گذشته این حمایت‌ها مستقیم و از طریق پرداخت تسهیلات ارزان صورت می‌گرفت که البته این نوع پشتیبانی نیز دارای نقاط منفی است. این نوع حمایت باعث می‌شود نرخ بهره سرمایه‌گذاری برای بنگاه‌های کوچک و متوسط به‌صورت مصنوعی کاهش یابد و سبب شود بنگاه‌ها بیشتر تمایل به بدهکار شدن داشته باشند. در نتیجه این روند منجر به زنده ماندن بنگاه‌های غیرسودآور خواهد شد و به‌شدت امکان انحراف از هدف در آن وجود دارد.
این برنامه‌ها به‌جای از بین بردن محدودیت‌ها، یک بازار جدید ناکارآمد ایجاد کرده در حالی که هیچ‌گونه افزایش بهره‌وری در تخصیص منابع بانک‌ها به همراه نداشته است. به همین دلیل در نیمه دوم دهه ۱۹۹۰ میلادی، دولت‌ها بهدنبال ابزارهای حمایت غیرمستقیم از بنگاه‌های کوچک و متوسط بودند و پس از آن برنامه‌های ضمانت اعتبار به‌عنوان ابزاری کارآمد برای کمک به بنگاه‌های کوچک و متوسط در بازارهای اعتباری و تامین منابع مالی توسط دولت‌ها شناسایی شد. این برنامه‌ها به‌صورت خاص برای سیاست‌گذاران جذابیت داشت زیرا به آنها کمک می‌کرد از طریق جذب تسهیلات بزرگ بانکی، به بودجه خود خاصیت اهرمی بدهند. درمجموع تقریبا در ۱۰۰ کشور بیش از ۲۲۵۰ برنامه ضمانت اعتبار انجام شده است.
تجارب پذیرفته‌شده جهانی
یکی از مهم‌ترین موانع دسترسی بنگاه‌های کوچک و متوسط به تسهیلات‌بانکی در همه کشورهای دنیا، فقدان وثائق و تضامین موردقبول نظام بانکی است. در این گزارش، تجربه چند کشور در این زمینه بررسی شده است. در همه کشورهای بررسی شده شکل‌گیری نهادهای ضمانت به‌صورت حاکمیتی یا خودجوش توانسته‌اند تا حدی مشکل فوق را حل کنند. همچنین تجربه نهادهای ضمانت در کشور بررسی و آسیب‌شناسی شده است و این نتیجه به‌دست آمده که نظام ضمانت در کشور نیازمند طراحی مجدد است. به همین منظور براساس آسیب‌شناسی وضع موجود و تجربیات بررسی شده سایر کشورها ضرورت‌های اصلاحی برای توسعه نهاد ضمانت در کشور تشریح شده و دو رویکرد توسعه متمرکز و غیرمتمرکز مورد بررسی قرار گرفته و نقاط قوت و ضعف آن تبیین شده است. در ادامه این گزارش سازوکارهای ضمانت در ۶ کشور پیشرفته مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است.
ژاپن
تاریخچه سیستم ضمانت اعتباری در ژاپن به تاسیس شرکت ضمانت اعتبار توکیو در سال ۱۹۳۷ بازمی‌گردد. تا قبل از جنگ جهانی دوم تنها سه شرکت ضمانت اعتبار در ژاپن وجود داشت. بعد از جنگ شرکت‌های ضمانت اعتباری به منظور کمک به بازسازی اقتصاد ژاپن با حمایت دولت‌های محلی فعالیت خود را آغاز کردند. امروزه شرکت‌های ضمانت اعتبار متعددی تحت «قانون شرکت ضمانت اعتبار در ژاپن» به‌وجود آمده است که نقش بسیار مهمی در دستیابی بنگاه‌های کوچک و متوسط به منابع مالی ایفا می‌کنند. شرکت‌های ضمانت اعتبار به‌صورت بنیاد یا اتحادیه (انجمن) ثبت شده‌اند که این دو ساختار از انواع سازمان مقرر در قانون مدنی هستند.
در ژاپن علاوه بر شرکت‌های ضمانت اعتبار، شرکت مالی ژاپن (JFC) برای بنگاه‌های کوچک و متوسط بیمه اعتبار ارائه می‌کنند. در حال‌حاضر شرکت ضمانت اعتبار ژاپن و شرکت مالی ژاپن که هرکدام شرکت‌های متعددی را دربرمی‌گیرد، به‌عنوان سیستم مکمل اعتبار در ژاپن شناخته می‌شود. در این کشور در حال‌حاضر ۵۱ شرکت ضمانت اعتبار که هرکدام مربوط به یک استان یا شهرستان است، وجود دارد. در پایان سال ۲۰۱۳، تعهد این شرکت‌ها بالغ بر ۳۰ ترلیون ین برآورد شده است.
