تازهترین آمار بینالمللی در زمینه جذب سرمایهگذاری مستقیم خارجی (FDI) نشان میدهد که کشورهای توسعهیافته صنعتی از جذابیت بیشتری برای سرمایهگذاران خارجی برخوردارند، که غولهای صنعتی مانند امریکا، چین، آلمان و انگلیس از ۳ قاره مختلف گواهی بر این امر است.
موسسه بینالمللی A. T. Kearney در تازهترین گزارش خود، ۵ مقصد برتر برای سرمایهگذاریهای مستقیم خارجی در جهان را اعلام کرد که براساس آن، امریکا، چین، کانادا، آلمان و انگلیس در رتبههای ۱ تا ۵ قرار دارند. این ۵ کشور در شمار امنترین مقاصد سرمایهگذاری به شمار میآیند، اما در این میان امریکا و چین برای چهارمین سال متوالی توانستهاند به عنوان بهترین مقاصد سرمایهگذاری مستقیم خارجی (FDI) جهان معرفی شوند. انگلیس نیز سال گذشته جزو یکی از بهترین مقاصد سرمایهگذاری مستقیم خارجی قرار داشت، اما امسال با توجه به بحرانهای مالی جهان و تغییر مواضع سرمایهگذاران پس از جدایی از اتحادیه اروپا، از رتبه ۳ به ۵ نزول کرده و در مقابل، کشورهای کانادا و آلمان هرکدام یک رتبه ارتقا داشتهاند.
از سوی دیگر، هند در این زمینه نسبت به سال ۲۰۱۵ میلادی دو رتبه صعود کرده و به رتبه ۹ بهترین کشور برای سرمایهگذاری مستقیم خارجی دست یافته است. در مقابل، برزیل از رتبه ۶ به ۱۲ و مکزیک از رتبه ۹ به ۱۸ سقوط کرد. این موارد در حالی است که در این رتبهبندی تنها ۲۵ کشور بررسی شده بودند. در دستیابی به رتبه نهایی این جدول عواملی از جمله اندازه بازار داخلی، هزینه نیروی کار و شفافیت مقررات و نبود فساد جزو ۳ شاخص برتر اندازهگیری به شمار میآید.
راهی برای شکوفایی اقتصادی
حضور و فعالیت سرمایهگذاران خارجی یکی از راههایی است که بر شکوفایی اقتصادی کشورها تاثیر بسیار مثبتی میگذارد. سرمایهگذاری مستقیم خارجی که با نماد اختصاری FDI شناخته میشود، درواقع معنایی از سرمایهگذاری یک شرکت یا شخص حقیقی در کشوری دیگر برای تجارت یا تولید است.
تمامی کشورها در تلاش هستند تا به بهترین نحو از ظرفیتهای بینالمللی در راستای جذب سرمایهگذاری خارجی استفاده کنند، به صورتی که ابتدا ظرفیتهای داخلی خود را به خوبی شناسایی میکنند و سپس از طریق رایزنیهای بینالمللی و عضویت در موافقتنامههای دو یا چندجانبه سعی در معرفی این ظرفیتها به سرمایهگذاران خارجی دارند.
در این میان، عضویت در موافقتنامههای تجاری بینالمللی علاوهبر اینکه امکان معرفی ظرفیتها و فرصتهای سرمایهگذاری برای کشورها را فراهم میکند، در ایجاد همگرایی و یکپارچگی در فرآیندهای جذب سرمایه خارجی کمک شایانی میکند. به عبارت دیگر، در قالب این موافقتنامهها و پس از اطلاع کشورها از امکانات و زیرساختهای یکدیگر، میتوانند مهمترین موانع و نارساییها را در زیرساختهای داخلی و خارجی شناسایی و در راستای رفع آنها اقدام کنند که از این طریق یکپارچگی بین فرآیندها و اقدامات در زمینه جذب سرمایهگذاری خارجی افزایش خواهد یافت.
کشورها به دنبال بهبود و ارتقای کمی و کیفی زیرساختهایی برای افزایش جذب سرمایهگذاری داخلی و خارجی هستند و در همین راستا از ابزارهایی مانند وضع قوانین جدید، افزایش برخی حمایتها و تغییر نرخ مالیاتها بهره میگیرند. به عبارت دیگر، کشورها از طریق بهبود زیرساختهای خود درپی جذب سرمایه خارجی و همچنین توسعه سرمایهگذاری از سوی شهروندان خود هستند.